Atatürk’ün talimatıyla ulu bir çınar ağacının dallarının kesilmemesi için koca bir köşkün yerinin değiştirildiğini anlatan bu gerçek hikâyeden ilham alınan filmde bahçıvan ve şoför arasında kurgulanan diyalog şu şekilde gelişiyor: “Geçen gün buradaydı. Şu çınar ağacını kesecekken gördü beni. Kızdı da. ‘Paşam, bu ağaç çok büyüdü, köşke de zarar vermeye başladı.
O yüzden kesmek lazım’ dedim ama… Sen hayatında hiç böyle bir ağaç yetiştirdin mi ki onu kesmek istiyorsun! Ağaç kalsın, köşkü öte yana taşıyalım’ dedi. Ardından şoför şu sözleri söyler: “Memlekete nefes olursan, memleketin nefesini de korursun elbet.” Film, Nazım Hikmet’in “Davet” isimli şiirinin sonundaki şu dizeler ile son buluyor: “Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür. Ve bir orman gibi kardeşçesine. #BuHasretBizim.”
